Herdenkingsplek
Het bestuur heeft besloten op de website plaats in te ruimen voor het herdenken van mensen uit de bibliotheekwereld van wie de degene die een in memoriam (IM) instuurt vindt dat onze leden daarvan kennis willen nemen.
Het hoeft dus niet uitsluitend te gaan om iemand die lid was van de Vereniging SLBO en ook kunnen we als bestuur niet elk overlijden vermelden. We laten het in principe dus over aan degenen die een In Memoriam insturen.
.
20210826 Pieter van der Zwan
/0 Reacties/in IM /door Gerard van DijkBij het overlijden van Pieter van der Zwan
Door de goede zorg van Petra van der Sar kwam van NBD Biblion het bericht bij onze vereniging binnen dat Pieter van der Zwan op 26 augustus 2021 is overleden.
Geboren in 1931 heeft hij de leeftijd van 90 jaar bereikt. Dat betekent dat hij in of rond 1996 met pensioen moet zijn gegaan, dus ruim vóór de oprichting van de SLBO. Zoals reeds eerder gemeld heeft NBD Biblion alle gegevens over vroegere werknemers in verband met de privacywetgeving moeten vernietigen en is het niet meer na te gaan hoe lang hij bij de NBD werkzaam is geweest noch in welke omgeving zijn voorgaande werkzaamheden zich hebben afgespeeld.
Pieter van der Zwan is werkzaam geweest bij het toenmalige onderdeel “Beeld & Geluid” op het kantoor van de Stichting NBD. Toen hij met pensioen ging was het aantal gepensioneerden van het bedrijf nog zo gering, dat het geen probleem was hen gewoon uit te nodigen voor bijeenkomsten en jubilea. Later is dat natuurlijk heel anders geworden. Wèl is terug te vinden, dat hij bij de oprichting van de Vereniging SLBO meteen lid is geworden. Op latere versies van de ledenlijst ontbreekt zijn naam.
De uitvaart heeft in besloten kring plaatsgehad op 3 september. Correspondentieadres is Mevrouw Riet van der Zwan, Houtwerf 20, 2265VL Leidschendam.
Aart Blom
Bij het overlijden van Johan van der Burgh 6 januari 2021
/0 Reacties/in IM /door Gerard van DijkPas onlangs is bij onze vereniging het bericht binnengekomen dat Johan van der Burgh op 6 januari 2021 op 94-jarige leeftijd is overleden. Omdat -zoals eerder al eens gemeld- oude personeelsgegevens op grond van de privacy wetgeving moesten worden vernietigd, is onderstaande herinnering uitsluitend gebaseerd op mijn geheugen en kan dus gedeeltelijk onjuist zijn. Gaarne correctie als iemand van de oude NBD-ers verbetering (of aanvulling) kan aanbrengen.
Toen de NBD in oktober 1982 definitief verhuisde van drie gebouwen aan en bij de Waldorpstraat in Den Haag ontstond behoefte aan een portiersdienst: ’s morgens als eerste het terrein openstellen en ’s avonds als laatste de afsluitronde doen langs de verschillende gebouwen. Overdag de eerste opvang voor bezoekers en leveranciers. Een lange werkdag dus voor een persoon. We gingen daarom op zoek naar part-timers voor de ochtendienst en de middagdienst. Riny Bleeker had via haar echtgenoot nogal wat connecties in militaire kring, waar je vroeg met pensioen ging. Zodoende kwam Johan van der Burgh als oud-militair eind 1982 op 56-jarige leeftijd bij de NBD in dienst. We hadden -naar uiteindelijk bleek- een heel hecht, sociaal en betrouwbaar groepje samengesteld, dat jaren lang -ook na hun 65ste verjaardag- de werkzaamheden regelde. Voor zover ik dat vanuit mijn positie kon waarnemen liep de portiersdienst soepel en geruisloos. Vakantie, ziekte en verhindering werd onderling opgevangen en als vrachtwagens tijdig voor sluitingstijd meldden dat ze vertraging hadden opgelopen werd daar een mouw aan gepast. Ook in de jaren dat er ’s avonds veel werd overgewerkt of dat er groepen medewerkers langer in het gebouw bleven voor de culturele wintercursussen en/of de cursussen Nederlands, Frans of Engels, die we in sommige jaren organiseerden, zorgden onze portiers altijd voor kloppende sluitingsafspraken en sleuteloverdrachten. De portiers kenden iedereen en iedereen kende de portiers.
Van der Burgh en zijn collega’s ontbraken nooit als er feestelijke gelegenheden buiten werktijd aan de orde waren, al organiseerden ze dan meteen dat iemand oog hield op de vraag of opening, toegang en sluiting van de gebouwen niet in het gedrang kwam. Als ik ’s avonds soms nog laat op kantoor zat maakte ik nog wel praatjes met van der Burgh, Nijmeijer, de Mots of Groeneveld. Als mijn herinneringen kloppen is nu van het hele sociale, betrokken en gezellige groepje van onze portiersdienst bijna niemand meer op deze aarde te spreken. (Alleen nog Raymond Tur. Hij was van 1996-2007 portier en heeft nog met alle genoemde portiers samengewerkt.) Het waren mooie tijden.
Aart Blom
In memoriam Gé Verdonk
/0 Reacties/in IM /door Gerard van DijkIn de eerste jaren bij het NBLC had hij vakmatig het meeste contact met de op 6 januari j.l. overleden Yan Oh. Zij woonden ook beiden in Nieuw Vennep. Gé had echter op veel meer terreinen contact met collega’s. Hij was bijvoorbeeld een van de beste tafeltennissers van het NBLC. Als ervaren competitiespeler deed hij enthousiast mee aan de door de personeelsvereniging georganiseerde toernooien en in de lunchpauzes was hij vaak te vinden in de garage van het gebouw aan de Taco Scheltemastraat waar een tafeltennistafel stond. Na zijn pensionering is Gé actief tafeltennisser gebleven. Tot twee jaar geleden heeft hij zijn lievelingssport beoefend. Maar Gé had meer interesses. Hij hield van de natuur en was lid van de NIVON natuurvrienden. Hij ging kamperen, wandelen in de bergen, vissen en besteedde behoorlijk wat tijd aan het bestuderen van vogels. En over muziek konden wij uitgebreid van mening verschillen. Gé hield zowel van klassiek als van jazz. Tijdens discussies keek hij je aan met een lichte glimlach waarin soms ook elementen van spot in te vinden waren. Gé had een opvallend gevoel voor humor, vooral voor droge humor. Hij had ook het vermogen om met een paar woorden de zwakke plekken in de redenatie van een ander aan te stippen. Gé kwam uit een rood nest. Hij was lid van de socialistische jeugdvereniging AJC, waar hij ook zijn vrouw Jos heeft leren kennen. Hij was later lid van de Grafische (vak-) Bond en nog later van de ABVA/KABO. Hij was een rustige man die goed kon luisteren. In voorkomende gevallen wist hij conflicten binnen zijn dienst te sussen en op te lossen. Dat kwam ook tot uiting tijdens de reorganisatieproblemen van het NBLC in het midden van de jaren ’90. De aangekondigde ontslagen werden door hem en de andere ontslagenen succesvol aangevochten bij de rechtbank.
Gé was een van de eersten die in 2009 lid werden van de SLBO. Hij was, meestal samen met zijn vrouw, aanwezig bij vrijwel alle vergaderingen, lunches en excursies. Op veel foto’s uit de eerste negen jaar van de vereniging is hij dan ook te vinden. Een paar jaar geleden bleek Gé te lijden aan Alzheimer. Door het geheugenverlies gedwongen heeft hij zijn lidmaatschap moeten beëindigen. Anderhalf jaar geleden werd hij opgenomen in een verpleeghuis in Haarlem. Daar is hij op 19 januari aan covid-19 overleden.
Herinneren zal ik Gé moeiteloos als de man die mij bij conflicten en discussies met een scheef hoofd en een milde glimlach aankeek en aanhoorde en dan standaard de vraag stelde “weet je dat wel zeker?”
Wolter van der Zwaan