Bij het afscheid van Luc Röst (1950-2024)

Luc Röst was voor mij een fijne collega en dierbare vriend. Bij de afscheidsbijeenkomst op 1 mei 2024 in Leiden heb ik herinneringen aan hem gedeeld. Een iets ingekorte versie van de tekst die ik heb uitgesproken volgt hieronder.

Luc trad in 2001 in dienst van de VOB. Hij werd aangesteld als hoofdredacteur van Bibliotheek.nl. Hij werd hiervoor gevraagd vanwege zijn kennis en ervaring met het maken van encyclopedieën. Luc was eindredacteur van de 9e (laatste gedrukte) editie van de Winkler Prins Encyclopedie.

Het was geen gemakkelijke functie waar Luc in stapte. De online bibliotheek bestond op dat moment vooral op papier en moest van de grond af worden opgebouwd. Tegelijkertijd kwam hij terecht in een wereld die bestond uit een veelheid van externe en interne partijen die ieder een eigen visie en dito belang hadden bij deze nieuwe tak van sport.

Luc slaagde er in om snel een weg in deze wereld te vinden. Hij wist wat hij wilde en was tegelijkertijd beminnelijk en vriendelijk in de omgang. Hij bouwde voortvarend aan een netwerk van relaties met zowel de professionals als de beleidsmakers in de bibliotheeksector. Bovendien was hij flexibel en inventief in het vinden van oplossingen: als het niet linksom kon, dan maar rechtsom. Kortom, hij voelde zich snel thuis in de wereld van de bibliotheken en hij had er gezag.

Luc heeft mee de basis gelegd voor de online bibliotheek zoals we die nu nog kennen, met een integrale catalogus/zoekmachine, een variëteit aan digitale bibliotheekproducten en diensten, aangevuld met databestanden van derden, zoals de krantenarchieven en tegenwoordig ook de e-books. Bij de inkoop van die databestanden werkten Luc en ik samen.

Na de ontvlechting van de VOB trad Luc in dienst van het Sectorinstituut Openbare Bibliotheken. Hij werd daar onderzoeker; een functie waar hij ook affiniteit mee had gezien zijn wetenschappelijke achtergrond. Eén van zijn eerste projecten was het samenstellen van een monitor waarin resultaten van bibliotheekonderzoek werden samengebracht. Deze bibliotheekmonitor bestaat nog steeds, nu onder de vlag van de KB. Onder de vlag van de KB bestaat ook nog steeds een ander project van Luc, de G!DS, een sociale en culturele kaart van Nederland die door provinciale redacties wordt samengesteld en in iedere gemeente beschikbaar is.

Wat Luc en ik met elkaar deelden, waren onze lunchpauzes. Tussen de middag wandelden we door de binnenstad van Den Haag en spraken met elkaar over zaken die ons bezighielden. En dat schept een band. Luc wist veel en kon boeiend vertellen. Hij had een enorm geheugen en bezat encyclopedische kennis. Er was echter één onderwerp dat altijd onbesproken bleef: anders dan ik had Luc niets met voetbal.

Luc was ook zorgzaam. Op een bepaald moment kreeg ik problemen met mijn ogen waardoor ik met een blindenstok mijn weg moest zoeken. Tijdens onze wandelingen was Luc mijn gids. Hij zorgde ervoor dat ik niet van trottoirs viel of tegen obstakels opliep. Korte duwtjes of trekbewegingen volstonden. Hij bleef dat doen, ook toen mijn gezichtssterkte weer verbeterde.
Na onze pensionering bleven we contact houden. We bleven wandelen en gingen ook samen fietsen.

Luc kreeg ernstige geheugenproblemen. Hij wist wat er aan de hand was, welke impact dat had op zijn leven en dat van de mensen die hem dierbaar waren. Hij vond het verschrikkelijk en het maakte hem onzeker. De laatste 2 jaar woonde hij in verzorgingshuis Hofwijck in Oegstgeest.
Luc was getrouwd, had 2 kinderen en 4 kleinkinderen.

Evert Slot