Herdenkingsplek

Het bestuur heeft besloten op de website plaats in te ruimen voor het herdenken van mensen uit de bibliotheekwereld van wie de degene die een in memoriam (IM) instuurt vindt dat onze leden daarvan kennis willen nemen.

Het hoeft dus niet uitsluitend te gaan om iemand die lid was van de Vereniging SLBO en ook kunnen we als bestuur niet elk overlijden vermelden. We laten het in principe dus over aan degenen die een In Memoriam  insturen.

.

20150715 Bij het overlijden van Dirk Grutterink (1941-2015)

Op 15 juli 2015 is ons lid Dirk Grutterink overleden. Dirk kwam in de tachtiger jaren als uitzendkracht bij de toenmalige NBD binnen en ging werken bij de voorraadafdeling, die niet lang daarvoor van start was gegaan en – wat administratieve procedures betrof – nog enigszins in een experimenteel stadium verkeerde. Hij had in Leiden gestudeerd, was in zijn studierichting op academisch niveau werkzaam geweest en dus niet iemand, die je onmiddellijk verwachtte als uitzendkracht aan te treffen. Voor zover wij dat vanuit het bedrijf konden overzien, had hij kennelijk behoefte even een pauze te nemen en zich te beraden op de voor hem liggende toekomst.

Op twee manieren viel hij nogal op: als afgestudeerde Leienaar paste hij niet helemaal in de positie waarin hij binnen het bedrijf verkeerde. De collega´s waren niet gewend aan zulke types. Ten tweede stelde hij bij voortduring heel precieze vragen: waar komen de gegevens, die ik in handen krijg vandaan?, waar gaan ze naar toe?, waarom gaan ze daar naar toe?, wat er wordt er dan mee gedaan?. Dit in tegenstelling tot velen, die geheel tevreden waren met het bericht dat iets gebeurde omdat het altijd zo gebeurd was.

Ben Evertse (inmiddels ook al overleden), die de leiding had over de voorraadafdeling kon directeur worden van de Bibliotheek in Wageningen en verliet het bedrijf voordat wij een ervaren boekenman of -vrouw in zijn plaats hadden kunnen aantrekken. Dirk, die totaal geen ervaring had in het boekenvak, heeft ons toen een aantal maanden gered op basis van zijn kritische precisie. Voortdurend vragen waarom? waarom?. Later zouden sommigen daar best veel problemen mee krijgen, maar het is heel nuttig voor een bedrijf een enkeling in huis te hebben, die zich niet neerlegt bij de gedachte, dat iets altijd al zo gebeurd is.

Met dezelfde detail kritische en ver vooruitziende blik bracht Dirk, die uiteindelijk tot zijn pensioen bij de NBD en later NBD Biblion gebleven is, collega´s en superieuren soms tot razernij en wanhoop. In mijn optiek heeft hij desalniettemin veel goed werk verricht, met name bij het testen van computerprogrammatuur door zich voortdurend af te vragen welke zelden voorkomende samenloop van omstandigheden in later stadium tot ernstige problemen zou kunnen leiden en waar je dus nu al iets aan moest doen. Het behoeft geen toelichting dat er dan wel eens verschil van mening ontstond, of die problemen zich werkelijk dramatisch zouden kunnen ontwikkelen als die zeldzame samenloop zich echt zou gaan voordoen.

In mijn ogen heeft Dirk – geheel op zijn eigen manier – een fundamentele bijdrage geleverd in het groeipad van de toenmalige NBD en later NBD Biblion. Hij is veel te vroeg overleden maar heeft in elk geval door zijn precisie en inzet duidelijke en niet snel te vergeten sporen achtergelaten. Ik hoop, dat dit Jill, de kinderen en zijn familieleden tot troost zal strekken bij het overlijden van iemand, van wie iedereen dacht, dat hij nog een ruim aantal gezonde jaren voor zich zou hebben. Jammer, jammer.

Aart Blom

SLBO / 18 juli 2015

 

20150418 Dries de Groot overleden

Met vertraging kwam onze vereniging ter ore, dat Dries de Groot, die van 1 januari 1986 tot zijn 65ste verjaardag (op 14 april 1996) bij de NBD in Leidschendam portier is geweest, verleden jaar is overleden en wel op 18 april 2015. Reeds bij oprichting van de Vereniging Senioren Landelijke Bibliotheek Organisaties vernamen wij, dat hij geen lid wilde worden vanwege zijn slechte gezondheid. Degenen, die in Leidschendam hebben gewerkt zullen zich herinneren, dat de NBD over een gezellig groepje portiers beschikte. Enerzijds zaten zij heel alleen in hun portiersloge maar iedereen kwam bij hen langs. Dat waren niet alleen de eigen medewerkers maar ook de talloze chauffeurs en anderen, die frequent aan de Veursestraatweg kwamen om goederen af te leveren of diensten te verrichten.

Omdat er vóór ieder ander die binnenkwam al een portier moest zijn en omdat de portier elke dag ook de laatst vertrekkende medewerker was, had de NBD daarvoor steeds twee functionarissen nodig. Zij deden elk zo´n 60% van een normale werkdag dienst. Er waren weinig of geen problemen met de portiersdienst, die het moest hebben van altijd sluitende en kloppende onderlinge afspraken. De ingang mocht nooit opeens een dagdeel onbezet blijven. Hoewel de portiers slechts bij de overgang van het werk contact met elkaar hadden, kon je spreken van een hecht en goed samenwerkend groepje, dat er altijd voor zorgde dat er geen gaten vielen en als het nodig was bleef wachten op vertraagde vrachtwagens of andere van het schema afwijkende gebeurtenissen. Soms was het nodig dat het gebouw toch toegankelijk bleef. Op de feestelijke viering van de 65ste verjaardag van Dries in het Green Park Hotel waren heel wat NBD-ers aanwezig. Menigeen zal zich Dries de Groot herinneren als een toegewijde en onmisbare schakel in het vlotte functioneren van het bedrijf en als een stabiele factor in het altijd gezellige groepje portiers, die iedereen kenden.
AB

SLBO / 15 februari 2016

 

20140801 Mady Ottenhoff overleden

Op vrijdag 1 augustus is op 80-jarige leeftijd ons lid en oud-collega Mady Ottenhoff overleden. Echt onverwachts was haar overlijden niet: ze was al geruime tijd ernstig ziek. De laatste keer dat de meesten van ons haar hebben ontmoet was vorig jaar december tijdens onze kerstviering bij het GemeenteMuseum.

Mady behoorde tot de eerste medewerkers van de Centrale Vereniging, de voorloper van het NBLC. Haar loopbaan begon aan de Bezuidenhoutseweg en duurde de hele periode aan de Taco Scheltemastraat. Al die jaren was zij werkzaam bij de financiële administratie. Zij was beslist geen onopvallende collega. Mady was altijd duidelijk aanwezig. Haar opinie stak ze nooit onder stoelen of banken. Ook toen ze al gepensioneerd was uitte zij nog steeds duidelijk haar mening. Wanneer het niet mondeling kon, dan schreef ze wel een brief. Tot moeilijkheden leidde deze openhartigheid vrijwel nooit. Niet dat ze haar mening inslikte, maar door haar realiteitszin was er altijd wel een manier te vinden om tot een compromis te komen en weer eens hartelijk te lachen. Haar grote passie was heel lang dansen. Op de dansvloer glinsterden haar ogen en kwam ze helemaal los. En wanneer ze je complimenteerde met jouw danskunst dan meende ze dat ook ten volle.

Mady was ook een van die typische NBLC-collega’s waar verhalen over te vertellen waren. Een van de meest vertelde verhalen over haar ging over het NBLC-dagje uit naar Brussel. Ze had zich verslapen en kwam hijgend op het Holland Spoor aan. Daar ontdekte ze dat ze nog even tijd had om alsnog haar panty aan te trekken. Dat nam echter meer tijd in beslag dan ze had gedacht. Toen ze weer op het perron verscheen kon ze niets anders doen dan de trein uitwuiven. Niet getreurd. Mady was sterk in het vinden van oplossingen. Ze nam de trein naar Brussel die een uur later vertrok en ging in Brussel op de Grote Markt op een terrasje zitten uitgaande van de terechte mening dat ons gezelschap op een bepaald moment wel op die plaats zou verschijnen. Toen dat inderdaad gebeurde moest ze wel hard achter de bus aanrennen.

Mady werd al kort na de oprichting lid van de SLBO. Het ontmoeten van en het praten met al die oud-collega’s vond ze heerlijk. Ze vond wel, dat onze uitstapjes te veel boekgericht waren, maar dat was ook weer geen ramp: er was immers nog zoveel te bepraten. Die gesprekken zijn nu helaas voorbij. Haar voormalige gesprekspartners en alle andere oud-NBLC’ers zullen haar missen.

WZ.-
SLBO / 5 augustus 2014