In memoriam Eduard Duijker (3 september 1944 – 16 december 2019)

Op 24 december 2019 heeft in besloten kring de crematie plaatsgehad van Eduard, tot zijn pensioen in 2005 Adjunct-directeur aanvankelijk van de Vereniging NBLC, later van de Stichting NBLC, daarna van Biblion BV en tenslotte bij NBD-Biblion BV (inmiddels weer Stichting geworden). Lees meer

In memoriam Frans Stein 22 october 2019

Op dinsdag 22 oktober is een van de markante personen uit het NBLC verleden overleden: Frans Stein. Frans begon zijn bibliotheekloopbaan in 1970 bij het Katholiek Bibliotheek en Lectuurcentrum (KBLC), waar hij redacteur werd van Mens en Boek. In 1972 was het KBLC een van de instellingen die toetraden tot het NBLC en werd de naam veranderd in Katholiek Lectuur Centrum (KLC). Lees meer

In memoriam  Truus Herder (27 december 1943 – 23 februari 2019)

In december 1990 kwam Truus Herder bij de NBD in Leidschendam binnen. Een eenvoudige feitelijke mededeling zou je denken. Lees meer

In memoriam Alice Geradts 24 october 2018

Op 24 oktober is Alice Geradts in Den Haag overleden. Haar uitvaart heeft inmiddels op haar verzoek in stilte plaats gevonden. De laatste paar jaar nam zij geen deel meer aan onze SLBO-activiteiten en had zij zich als gevolg van een herseninfarct teruggetrokken. Lees meer

In memoriam Margreet Wijnstroom  1 october 2018

Op 1 oktober is ons oudste SLBO-lid, Margreet Wijnstroom, overleden. Zij is 96 jaar oud geworden. Margreet Wijnstroom was van 1958 tot 1970 de algemeen secretaris van de Centrale Verening voor Openbare Bibliotheken. Zij was daarmee de directe voorgangster van Dick Reumer toen de Centrale Vereniging werd omgezet in het NBLC. Margreet vertrok toen naar de IFLA, waarvan zij tot 1987 de secretaris-generaal was. Lees meer

20181001 In memoriam Anne de Vries (1944-2018)

Toen Anne in 1984 werd aangenomen in de functie van Hoofd Dienst Boek & Jeugd (zo heette dat toen), kenden we hem al een beetje, omdat hij ook als bezoeker een aantal keren bij ons was geweest. Hij was toen bezig aan zijn proefschrift over de geschiedenis van de opvattingen over kinderliteratuur vanaf 1880, en hij maakte gebruik van de documentatie die Boek & Jeugd bezat. Het proefschrift verscheen in 1989 onder de titel ´Wat heten goede kinderboeken´. Als hoofd werd hij niet zozeer de baas, maar meer een meedenkend hoofd, die de medewerkers van de dienst kon inspireren en stimuleren. Hij dacht mee over het opzetten van leesbevorderings-projecten en van de Nederlandse kinderjury, en discussieerde met ons over beleid en toekomstvisie, over automatisering van de catalogus en later over de samenwerking – of misschien moet ik zeggen – de fusie van een deel van de dienst, met het Letterkundig Museum.

Hij schreef ook regelmatig artikelen voor Leesgoed en voor andere tijdschriften, zoals Literatuur zonder leeftijd en het Lexicon van de Jeugdliteratuur. Zijn SLAA-lezing over ´Het verdwijnende kinderboek´ maakte heel wat discussies los in kringen van beoordelaars en juryleden. Hij pleitte daarin voor een beoordeling van het kinderboek, die ook rekening houdt met de eisen van kinderen. Je kon merken dat zijn liefde meer lag bij de inhoudelijke kant van het werk, dan bij de managementtaken als hoofdenoverleg, functioneringsgesprekken of dienstoverleg. Maar als hoofd was hij de beste baas die we ooit hebben gehad, zoals een collega het zei. Hij was meer een maatje, die met je meedacht, die je dicht bij je doel hield, en zorgde voor een relativerende gedachte. Geliefd was hij ook door zijn humorvolle en spitsvondige speeches. Hij was een mensenkenner en had voor iedereen een passend woord, intelligent, goed doordacht, of soms voor de vuist weg, maar altijd raak en liefdevol.

Toen we in 1994, bij de verhuizing van de Taco Scheltemastraat naar de Platinaweg, werden gereorganiseerd en uiteenvielen in een tak ´leesbevordering en publicaties´ ondergebracht bij de Stichting NBLC, en een tak ´Informatiecentrum´, behorende bij de Vereniging, bleef Anne hoofd van het laatste deel. Al vroeg pleitte hij voor een Museum voor Jeugdliteratuur, een voorstel tot het behoud van oude kinderboeken en zag hij de noodzaak van een centrale catalogus voor meer onderzoek op dat gebied. In zijn proefschrift was de elfde stelling dan ook, dat de staat de Nachtwacht zou moeten verkopen om collecties oude kinderboeken te kunnen behouden voor Nederland! Op grond van zijn kennis zat hij ook in jury´s als die van de Staatsprijs voor kinder- en jeugdliteratuur, de Nienke van Hichtumprijs, de Griffeljury en de jury voor de Gouden Zoen. Als je met hem in een jury, of een commissie zat, en je reisde samen, meestal in zijn auto, kon je je verheugen op een gezellige reis, waarin over van alles gekeuveld kon worden. Niet alleen over het werk, maar ook over persoonlijke zaken, waarin hij altijd interesse toonde. En als er dan een naborrel was, kon Anne ook daarvan genieten. Hij hield van de gezelligheid van samen koffie drinken of samen lunchen in de kantine. Toen in 1997 De Stichting NBLC opnieuw werd gereorganiseerd gingen de negen medewerkers van het Informatiecentrum, inclusief de Kinderboekencollectie en de vakbibliotheek, over naar het Letterkundig Museum. Daar werd Anne conservator, en was hij verlost van zijn managementtaken. Hij kreeg onder meer als taak het ordenen en archiveren van het archief van zijn vader. Toch lag zijn echte liefde bij het onderzoek naar kinderliteratuur van alle tijden, zoals zo mooi op de rouwkaart is vermeld. Dat kon hij wel enigszins uitoefenen bij de Koninklijke Bibliotheek waar hij ook gedetacheerd werd en hij publiceerde in 2000 dan ook de bloemlezing van kinderpoëzie met de titel ´Van Alphen tot Zonderland´. Toen hij voor zijn gevoel klaar was met zijn werk in de Koninklijke Bibliotheek besloot hij met vervroegd pensioen te gaan en na ampele overwegingen toch de biografie van zijn vader te gaan schrijven. Ook al had hij – en ook anderen – bedenkingen of hij als zoon wel voldoende afstand had om de biografie van zijn vader te schrijven kreeg hij na verschijning van ´Een zondagskind´ in brede kring lof toegezwaaid over het boeiende, feitelijke en goed gedocumenteerde levensverhaal. In het voorjaar van 2013 werd hij geëerd met een prijs van de Stichting Geschiedenis van de Kinder- en Jeugdliteratuur, de Hiëronymus van Alphenprijs, omdat hij behoort tot de pioniers van het wetenschappelijk onderzoek naar jeugdliteratuur. Daar was hij erg mee verguld, zoals de aanwezigen konden vaststellen. De laatste jaren besteedde hij zijn vrije tijd weer aan het onderzoek naar de herkomst van baker- en kinderrijmen. In 2015 verscheen ´Mijn moeder heeft de pee aan mij´, een geannoteerde selectie van rijmen en liedjes ´die nog op eigen benen kunnen staan´. Zijn dood kwam voor ons erg onverwacht, vooral omdat we elkaar niet heel vaak meer ontmoetten. Anne was ook een beetje de wetenschapper-kluizenaar, die ´het liefst met een boekje in zijn hoekje zat´ zoals een collega van de KB ooit zei. Gelukkig laat hij een groot oeuvre van waardevolle publicaties op het gebied van de kinderliteratuur na. Voor ons was hij het gedroomde hoofd en een vriend die we met warmte zullen blijven gedenken.

Rian van de Sande

In memoriam  Loes van den Berg 3 juni 2018

Nog voor de leeftijd waarop je in lang vervlogen tijden volgens de regelingen in de bibliotheekwereld met pensioen zou hebben kunnen gaan is Loes van den Berg (10 augustus 1960 – 3 juni 2018) overleden. Niet een beetje te vroeg maar heel veel te vroeg. Loes was een opgewekte en daadkrachtige persoon. Lees meer

20180226  In Memoriam: Henk Habiboelah

Op 29 januari 2018 is Henk Habiboelah overleden. Meer dan dertig jaar werkte hij bij de NBD en bij NBD Biblion.Uit de overlijdensannonce bleek dat hij in 1947 geboren is in het District Commewijne. Naar alle waarschijnlijkheid (de archieven van NBD Biblion laten dat niet precies zien) is hij naar Nederland gekomen in de jaren rond de onafhankelijkheid van Suriname en heeft hij in een heel andere omgeving -klimaat, cultuur, mogelijkheden en eisen- een nieuw bestaan moeten opbouwen. Voor zover dat vanuit de sfeer van zijn werk te beoordelen was, is hem dat voortreffelijk gelukt. Op 29 januari 1979 kwam hij bij de NBD, toen nog in de Waldorpstraat in Den Haag en niet lang daarna (vanaf oktober 1982) in Leidschendam. We leerden Henk -officieel hadden we Hendrik moeten zeggen- kennen als een toegewijde, betrouwbare medewerker bij de expeditie. Altijd vriendelijk en goed gehumeurd en betrokken bij het onderlinge sociale verkeer van de medewerkers. Grote toewijding viel bij hem te constateren aan de gemeenschap van de moskee, waar hij deel van uit maakte. Als het bedrijf van spullen af wilde die plaats moesten maken voor nieuwere, kende Henk er in of rond de moskee vaak nog wel een gebruiker voor.

Na zijn pensionering op 31 oktober 2010 bleef Henk graag contact houden met zijn oude collega´s. Hij bezocht regelmatig de bijeenkomsten van onze Seniorenvereniging. De laatste keer zou dat nog in Gouda geweest zijn op 12 december maar door de slechte weersomstandigheden heeft hij toen moeten afzeggen. Op 3 februari is de dienst van Woord en Gebed gehouden in de Moskee Jamaat al Imaan, waar verschillende leden van onze vereniging aanwezig waren om onze collega op zijn laatste weg te begeleiden. Namens ons allemaal is deelneming betuigd aan de familie en zijn bloemen gestuurd. Het is een van de elementen, die het bestaan van onze Vereniging Senioren Landelijke Bibliotheek Organisaties zo waardevol maken: met een herinnering op de website kunnen wij het beeld van gewaardeerde collega´s, die deel uitmaakten van onze eigen geschiedenis nog lang vasthouden. Henk hoort zeker tot degenen, die zullen beklijven in het geheugen van allen, die in de jaren tussen 1979 en 2010 bij de NBD gewerkt hebben!
AB

20180302 Dia Posthuma overleden

Op 2 maart is ons bestuurslid Dia Posthuma overleden. Het afscheid van Dia heeft in besloten kring plaats gevonden.

20170818 In Memoriam Siem van Hanswijk

Op 18 augustus 2017 is Siem van Hanswijk overleden, de man die jarenlang voor de NBD alle werkzaamheden heeft verricht waarvoor een erkende elektricien noodzakelijk was. Eerst nog vanuit zijn eigen bedrijf en vanaf 1 juni 1983 in vaste dienst als eerste medewerker van de toenmalige Afdeling Techniek. Op dat ogenblik kwam er zeker geen nieuweling bij de NBD in dienst, iedereen kende hem al lang. Dat betekende dat er een vertrouwd en bekend persoon door het inmiddels veel uitgebreidere complex in Leidschendam liep om problemen met spoed te verhelpen. Zo´n iemand had daar zeker een dagtaak. Voordien, toen de NBD nog aanmerkelijk kleiner van omvang was en geen Afdeling Techniek kende, konden wij het nog wel af met iemand die door ons oproepbaar was.

Voor de leiding van het bedrijf was het een geruststellend gevoel dat wij vanaf dat ogenblik een erkende vakman voor elektrotechniek in eigen huis hadden. Iemand met wie wij allang ervaring hadden en die evenzeer ervaring had met ons. Zonder omhaal regelde hij wat geregeld moest worden. Siem was een aangename persoonlijkheid die door ons gezien werd als een rots in de branding en van wie wij zeker waren dat hij elke storing kon verhelpen of -beter nog- elke storing al zo tijdig zag aankomen dat deze helemaal niet verholpen behoefde te worden. Hij had allang maatregelen genomen.

Op 1 juni 1993 heeft Siem gebruik gemaakt van de toen geldende Tijdelijke Uittredingsregeling Openbare Bibliotheken (TUROB), waarna hij in eigen kring nog bezig is geweest om zich nuttig te maken met zijn kennis en ervaring. Op 84-jarige leeftijd is hij uit ons midden verdwenen nadat hij sedert het oprichten van de SLBO nog veelvuldig de bijeenkomsten had bezocht en aan activiteiten had deelgenomen. Als overgroot-opa laat hij een ruime familiekring na, die hem ongetwijfeld heel erg zal missen.
AB