Nieuws

Van een kubus, schatteboutjes en een witte zwaan
Op 14 april om tien voor tien werden de organisatoren van onze voorjaarsexcursie een beetje zenuwachtig. De reizigers waren vrijwel allemaal al aanwezig op het parkeerterein van Leidschenhage tegenover het grote politiebureau, maar waar was de bus? Een telefoontje naar de busonderneming maakte duidelijk, dat de bus wel ergens in de buurt van Leidschenhage moest zijn. Met behulp van een nieuw telefoontje werd duidelijk, dat de bus voor het ziekenhuis aan de andere kant stond. Binnen enkele minuten was het misverstand opgelost en draaide de bus het goede parkeerterrein op en konden wij instappen. Even over tien vertrok de bijna volle bus richting Antwerpen.

Voorbij Rotterdam moesten we halt houden voor een open brug, die volgens de chauffeur bijna nooit overdag open gaat. Nu dus wel: er moest een drijvende kraan passeren. De oud-collega’s die in Dordrecht en bij Breda instapten hebben daardoor wat langer moeten wachten dan de bedoeling was, maar om twaalf uur precies reden we het De Coninckplein in Antwerpen op na even tevoren het Cafe Feyenoord gepasseerd te zijn. Die naam was verrassender dan het het lijkt: het cafe ligt namelijk op de hoek van de Rotterdamse straat. Op het De Coninckplein stapten we monter de Kubus voor de bibliotheek binnen om vervolgens zuchtend de trappen naar de hoogste verdieping te beklimmen. Daar werden we vriendelijk ontvangen, bezetten we alle aanwezige stoelen, kregen een pittige soep en lekkere broodjes en kon er thee en koffie gedronken worden.

Na het nuttigen van deze lunch liepen we de traptreden weer af en gingen de Bibliotheek Permeke binnen. Al op de drempel ontdekte een bibliotheekmedewerker dat Chris Duijndam een fototoestel bij zich had (niet zo verwonderlijk, want Chris beleeft dagen als deze voor een groot deel achter zijn camera) en werd er even met onze gastheer overlegd. Chris kon gerust zijn: er mocht door mensen uit onze groep gefotografeerd worden. In het auditorium van de bibliotheek kregen we uitleg over de geschiedenis van de bibliotheek op een op het eerste gezicht toch niet zo voor de hand liggende plaats, hoorden we waarom de verteller momenteel weer gesierd was met een baard en werden we in groepen opgedeeld om de bibliotheek nader te bekijken. We kregen uitleg over het Zizo dat toch niet op het Siso lijkt, zagen de computers op de trap die vroeger een oprit van het parkeerdak van garage Permeke was geweest, ondergingen de gezellige drukte van de relatief kleine jeugdafdeling en begrepen zonder moeite dat de sfeer in de bibliotheek uitstekend was.

Weer op het plein beland meldden zo’n tien medereizigers dat zij niet met de rondrit meegingen, maar ervoor kozen om op eigen gelegenheid het centrum van Antwerpen te gaan verkennen. ‘Winkelen’ zeiden de meesten en dat werd in de praktijk winkels kijken. De 49 andere reizigers gingen de bus weer in om onder leiding van een typisch Antwerpense gidse rondgereden te worden. De gidse bestempelde ons meteen tot schatteboutjes en vertelde in een niet aflatende woordenvloed over wat we zagen. Omdat het centrum van Antwerpen voetgangersgebied is moesten we daaromheen rijden, maar wat we wel zagen zal ook voor heel wat ervaren Antwerpenbezoekers nieuw zijn geweest.

De overdadige gevels van de wijk in de buurt van Berchem vol neo-gotiek en art nouveau moet eigenlijk te voet bekeken worden, maar in de bus kregen we toch wel een goede indruk van de architectonische overdaad. We kregen ook bewondering voor de stuurmanskunst van onze chauffeur. Onderweg naar Antwerpen Noord kregen we van de gidse informatie over een paar exclusieve restaurants. In het noorden zagen we het bijna geopende nieuwe museum MAS. Dit opvallende gebouw aan het Bonapartedok blijkt een zelfde wijkverbeterende invloed te hebben als de bibliotheek Permeke, maar dan wel op een veel grotere schaal. In Antwerpen Zuid werden de schatteboutjes gewezen op de vele galeries en terrasjes van de tentoonstellingswijk. Bij het Museum voor Schone Kunsten werd heel even stilgehouden. De laatste tentoonstelling voordat het museum gerenoveerd wordt is daar nu aan de gang. De gidse vertelde ons dat de renovatie in 2014 voltooid zal zijn. Enige Amsterdamse collega’s glimlachten: zij weten alles over museumrenovaties en verschuivende voltooingsdata. De rondrit eindigde waar zij begonnen was: in de buurt van de kubus voor de bibliotheek Permeke.

Weer werden trappen beklommen, maar nu slechts tot de eerste verdieping. Daar was gelegenheid om te genieten van een echt Antwerpens bolleke of een andere vloeibare versnapering. Veel te vroeg naar de zin van velen werd de bus weer opgezocht om op weg te gaan naar de laatste bestemming van deze dag: het restaurant De Witte Zwaan in het Nederlandse Lage Zwaluwe. Omdat de verkeersdrukte op de drukste weg van Vlaanderen meeviel waren we al om zes uur bij het restaurant. Daar werd genoten van een eenvoudige doch voedzame maaltijd met ijs toe. Aan de medereizigers met dieetwensen werd ruime aandacht geschonken en het werd weer gezellig. Zo gezellig, dat wij pas een uur na het in het draaiboek voorziene moment de terugreis naar Leidschendam aanvingen. Om even over half tien stapten we weer de bus uit om unaniem te constateren, dat de eerste buitenlandse reis van de SLBO de moeite waard was geweest.

Op 14 april 2011 waren de meeste leden van onze vereniging in het buitenland. Dit fotoverslag van onze excursie naar Antwerpen biedt daar het visuele verslag van.

Wilt u de PowerPoint presentatie downloaden (21mb), Klik dan hier.