En weer waren we in een bibliotheek. Volgens de organisatoren van onze lente-excursie (het bestuur dus) zal er voor de volgende excursie worden uitgekeken naar een ander soort bestemming. Betaalbare suggesties zijn welkom. Maar op 17 april waren we nog gewoon in een bibliotheek. Maar wel in een bibliotheek die je best wel wat ongewoon mag noemen.
We waren in de hoofdvestiging van de bibliotheek van Schiedam. Dat gebouw heeft twee namen: korenbeurs en koopmansbeurs. Dat het een het ander niet uitsluit blijkt wel uit de geschiedenis van deze stad die lange tijd dreef op de jenever. Niet letterlijk evenwel want de bazen van de stokers waren goede en vooral nuchtere zakenlui. Dat de werkers in de jeneverstokerijen regelmatig van hun product moesten proeven spreekt vanzelf want hoe kan je anders de kwaliteit testen? De plek waar de korenbeurs staat was traditioneel een open marktplein en vormde een van de centra van de stad. De korenbeurs heeft na de commerciële tijd enkele andere bestemmingen gehad maar werd, zoals directeur Theo Schilthuisen in zijn welkomstwoord zei, een paar jaar geleden “teruggegeven aan de stad”. Directeur Schilthuisen vertelde in zijn inleiding ook waar hij gewerkt had voor hij directeur van een bibliotheek werd. Een van zijn vroegere werkgevers bracht bij een paar oud-NBLC-ers en vooral bij hen die nog hadden gewerkt bij Biblion BV herinneringen boven aan een onzekere tijd. Het was de firma AND die ook een paar jaar eigenaar is geweest van Biblion BV voordat de NBD zich erover ontfermde. Bij aankomst hadden wij ontdekt, dat er van de stijlvolle gevel van het gebouw zoals die bij het artikel op deze site was afgebeeld, niets te zien was. Het was alsof kunstenaar Christo langs was geweest. De hele gevel was verpakt in witte lappen. De buitenkant van het gebouw wordt gerestaureerd. Daarbij bleek tot verrassing van iedereen het fraaie gebeeldhouwde fronton niet gebeeldhouwd te zijn. Het is van hout. Dit was een van de zaken die ons werd verteld door bibliothecaris Jan van Bergen en Henegouwen, die op vlotte en humorvolle wijze ons de geschiedenis van Schiedam en van het bibliotheekgebouw uit de doeken deed. Jan was in 2013 de Beste Bibliothecaris van Nederland en uit zijn verhaal over de Schiedamse bibliotheekpraktijk bleek dat dat beslist verdiend was. Ondernemingszin, originaliteit en het reageren op suggesties en commentaar van de leden hebben als resultaat gehad dat de bibliotheek niet voor iedereen is, maar van iedereen. Vorig jaar werd de bibliotheek tweede in de verkiezing van Beste Bibliotheek van Nederland. Hoewel de eerste plaats en de daarbij behorende NBD Biblion Award (!) naar Den Helder ging was men best tevreden met het resultaat. Heel bijzonder is de nu overdekte binnenplaats van het gebouw dat met behulp van planten uit Indonesië is herschapen in een tuinzaal waar het voor iedereen goed toeven is. Deze tuinzaal leverde de bibliotheek de eretitel “meest groene bibliotheek van Nederland” op. We keken er rond, verbaasden ons over de vele visuele facetten van een kijkdoos met spiegels die in de ruimte opgesteld stond (het Droste-effect wordt er vele malen in overtroffen) en gingen vervolgens in een rustig tempo door de oude binnenstad van Schiedam op weg naar het restaurant De Watertuin. De meesten deden dat te voet en dat was best interessant. Bovendien was het weer uitstekend zoals gebruikelijk is bij onze lente-excursies.
De Watertuin bleek een groot en vrij druk etablissement te zijn waar je van alles kan eten: van Indonesische wokproducten tot sushi en hamburgers. Er was genoeg en het was in het algemeen van uitstekende kwaliteit. Tussen de happen door was er weer ruimte om herinneringen op te halen, de kleinkinderen ter sprake te brengen om van de gezondheid maar te zwijgen (wat niet gebeurde). Goed gevuld gingen de veertig deelnemers aan deze lente-excursie weer op huis aan. Sommigen met eigen vervoer, maar de meesten met de bus en de trein. Ik ben nu al benieuwd waar we volgend jaar naar toe worden gestuurd. W.Z.
https://slbo.nl/wp/wp-content/uploads/2020/11/kopregelslbo2520-400.png00Wolter van der Zwaanhttps://slbo.nl/wp/wp-content/uploads/2020/11/kopregelslbo2520-400.pngWolter van der Zwaan2018-04-17 11:19:232020-12-05 11:40:0520180417 De lente in Schiedam
Volgens afspraak meldde onze secretaris Gerard van Dijk op vrijdag 8 december aan de chef van het restaurant Kruim in de Chocoladefabriek in Gouda dat wij op dinsdag 12 december 2017 met 61 personen deel zouden gaan nemen aan de door hem geserveerde lunch. Die melding was noodzakelijk omdat het restaurant voor onze groep een paar etens- en drinkwaren moest inkopen die men normaal niet op de spijskaart heeft staan. Voor onze nieuw aangetreden secretaris was het voeren van de eindorganisatie van een van de SLBO-bijeenkomsten ook nieuw, maar hij verwachtte geen moeilijkheden omdat een paar van onze bestuursleden al ruime ervaring hadden opgedaan bij eerdere evenementen. Zo stond in mijn agenda, dat ik om 10.00 uur in Gouda moest zijn om te assisteren bij de ontvangst van de leden.
Een dag voor ons evenement nam de zorg bij de organisatoren toe. Het sneeuwde in heel Nederland en bij ons sneeuwde het hevig. Mijn poging om ’s middags een paar boodschappen te doen faalde jammerlijk in de sneeuwjacht. Later is gebleken, dat in Den Haag en het Westland op deze maandag de meeste sneeuw van ons land is gevallen. De kwartiermakers voor dinsdag volgden het weerbericht met nogal wat zorg en de mededelingen over enorme files en vastgelopen treinen hielpen niet mee om vol vertrouwen naar de volgende dag te kijken. In de avonduren nam de sneeuwval af en voor dinsdag werd niet of nauwelijks neerslag verwacht. Maar er lag al zo veel! Maandagavond meldden vier deelnemers zich af bij de secretaris. Dat viel eerlijk gezegd mee. De spoorwegen zonden echter wel een waarschuwing uit voor vertragingen en ontbrekende treinen op dinsdag. Dat laatste was natuurlijk geen verrassing. Nogal wat treinen konden op maandag hun eindstation niet bereiken. Doordat haar (late) trein uit Utrecht in Gouda niet verder kon rijden was Afke Bergstra de eerste SLBO-er van buiten Gouda die arriveerde in de stad van de Chocoladefabriek. Gelukkig kon zij de nacht doorbrengen bij een kennis, waardoor zij op dinsdag een van de weinigen was die zich op de voorziene tijd in de zaal van de Chocoladefabriek kon melden. Zelf was ik met lijn 3 vrijwel op de juiste tijd in Den Haag Centraal gearriveerd waar een kleine sprint op het programma stond om de uitgezochte trein naar Gouda te halen. Vergeefse moeite, want de betreffende trein was er niet. De geplande sprinter die een paar minuten later in de richting van Utrecht zou moeten vertrekken was er wel, maar die vertrok aanvankelijk niet. Ruim twintig minuten te laat zette die trein zich in beweging. Aan boord ontwaarde ik Chris Duijndam en Mieke van den Besselaar en later bleek dat er ook nog een paar andere SLBO-leden in deze trein zaten. De reis verliep zonder problemen tot een paar honderd meter voor het station Gouda. Toen stond de trein stil en werd er omgeroepen dat we moesten wachten omdat alle perrons bezet waren. De hoop om om 10.00 uur in de Chocoladefabriek aanwezig te zijn had ik al lang opgegeven, maar half 11 bleek ook te optimistisch te zijn geweest. Later bleek, dat de trein – waar ik in zat – de laatste trein van die ochtend te zijn geweest die van Den Haag naar Gouda was vertrokken. Na ca. 20 minuten kon deze trein doorrijden naar een perron. De oorzaak van alle vertraging bleek een ernstige wisselstoring te zijn waardoor er geen treinverkeer tussen Gouda en Woerden meer mogelijk was. Nogal wat SLBO-ers kwamen door deze storing in de problemen. Zo verscheen onze voorzitter samen met Aart Blom pas omstreeks half 12 in de bibliotheek. Zij waren via Leiden en Alphen aan den Rijn in Gouda beland. Hans Prins was vanaf Diemen wel in Breukelen terecht gekomen, maar vandaar was doorreizen naar Gouda niet meer mogelijk. Na een koud half uur is hij maar weer naar huis teruggereisd. Zelf kwam ik samen met Chris en Mieke om 11 uur bij de Chocoladefabriek terecht, waar Rian en Gerard ons en de andere langzaam binnendruppelende SLBO-ers welkom heetten en waar we de kop koffie konden drinken waaraan iedereen duidelijk behoefte had. De Goudse stroopwafels smaakten uitstekend.
De score van deze dag was, dat van de 61 aangemelde deelnemers er 35 rijdend, glibberend en bibberend en voorzichtig lopend in de Chocoladefabriek zijn gearriveerd. De leden die er niet waren hebben een boeiende blik op deze zeer actief opererende bibliotheek, die niet voor niets in 2015/2016 gekroond werd tot de beste bibliotheek van Nederland, gemist. De adjunct-directrice en een deskundige op het gebied van de niet-boekse zaken namen ons in hoog tempo mee langs allianties binnen en buiten de bibliotheekwereld, het streekarchief, het jeugdtheaterhuis, het tuinfeest, de in het gebouw gevestigde zaken als de Stichting Lezen en Schrijven, Prago, Gedoe Management, Locale omroep, Stichting Taalontmoeting Gouda, Vork Communicatie en langs de Culturele Programmering voor Volwassenen, ParkBios, Boek & Diner (een succesvol gebeuren met een toepasselijk menu en aanwezige schrijvers), Gesprekken met de stad. Seniorenbieb (lijkt me iets voor ons), Playtoday, voorleesochtenden voor peuters, Cultuureducatie, Boekstart en nog veel meer. Met motto’s als “Een andere manier van werken dus ander publiek binnenkrijgen” en “Het is een plek waar je wil zijn, niet waar je moet zijn” wordt iets van de motivatie duidelijk. Wat wel ontbreekt is de Muziek en dat vonden de muzikale oud-collega’s (waarbij ondergetekende) toch wel heel jammer. Het mooiste geprojecteerde woord vond ik “onderwijsachterstandenbeleid” en de meest toepasselijke zin voor vandaag de titel van het laatste onderwerp: “De reis ernaartoe is ook boeiend”. Om duidelijk te maken waar en hoe al die activiteiten plaats vinden werden we in een paar groepen verdeeld die onder deskundige leiding door het gebouw geleid werden. We ontdekten klantgerichte boekopstellingen, een zit/loop-trap van het type dat ook bij NBD Biblion in Zoetermeer te vinden is, maar wel veel groter, vergaderzalen met de toepasselijke namen Puur, Melk en Wit en een nostalgische kleine drukkerij waar klein drukwerk wordt vervaardigd en waar het aloude beroep van letterzetter nog wordt beoefend. Voor deze drukkerij, waar door een kleine enthousiaste groep origineel drukwerk wordt gemaakt, zoekt men trouwens nog een paar deskundige voormalige drukkers en binders. Belangstellende SLBO-leden worden verzocht om contact op te nemen met de drukkerij van de Chocoladefabriek.
Het eindpunt van de excursie was, zoals te verwachten viel, het restaurant Kruim, waar het behoorlijk druk was. Er waren twee lange tafels voor ons ingericht, maar doordat er zo veel van ons niet waren werd een van die tafels ingekort. We kregen soep, bijzondere broodjes, veel beleg, melk, karnemelk, sinaasappelsap en nog meer lekkere zaken. Het was allemaal goed verzorgd en bijzonder wensen konden zonder veel moeite ingewilligd worden. Nettie gaf een resumé van haar loopbaan als “moeder” van de SLBO en zij kreeg de grote bos bloemen die zij was misgelopen bij onze jaarvergadering en natuurlijk het dankbare applaus van de aanwezige SLBO-ers. Om kwart over 3 wenste voorzitter Arie ons allemaal prettige kerstdagen en een voorspoedig en vooral gezond 2018 en konden we ons op de terugweg begeven, in de overtuiging dat ook een persoonlijk bezoek aan de Chocoladefabriek de moeite waard zal zijn.
Doordat er nog steeds geen treinen reden tussen Gouda en Woerden was de spoorweghuishouding er een van improvisatie en onduidelijkheid. Na enig zoeken bleek de sprinter die klaar stond met het opschrift ‘s-Hertogenbosch de trein te zijn die we moesten hebben wanneer we naar Den Haag wilden reizen. Het was een sprinter die nu heen en weer reed tussen Den Haag en Gouda, maar die nog steeds van plan was om door te reizen naar Den Bosch. Regelmatig kregen we te horen en op de schermen in de trein te zien dat de treinautomaat dacht dat we in de richting van Utrecht bewogen, terwijl we echt de andere kant opreden. Na de mededeling dat we in Utrecht Overvecht aangekomen waren stapten we uit in de wetenschap, dat het echt Den Haag Centraal was waar we terecht gekomen waren. Ook de weg terug was deze keer boeiend.
WZ.-
https://slbo.nl/wp/wp-content/uploads/2020/11/kopregelslbo2520-400.png00Wolter van der Zwaanhttps://slbo.nl/wp/wp-content/uploads/2020/11/kopregelslbo2520-400.pngWolter van der Zwaan2017-12-12 15:49:342020-12-04 19:44:2120171212 De reis ernaartoe is ook boeiend; Winterlunch in Gouda
Precies een jaar na de vorige algemene jaarvergadering van onze vereniging waren we op de zelfde plaats als toen: in het pannenkoekenhuis De Soete Suikerbol in Pijnacker. Net als een jaar geleden kwamen de leden bijeen voor de algemene jaarvergadering van onze vereniging. Het was dit jaar wat drukker en rumoeriger in het pannenkoekenhuis omdat 11 oktober deze keer op een woensdag viel en de vrije middag voor een groepje schoolkinderen pannenkoeken eten betekende. Van de vereniging SLBO waren 44 leden naar Pijnacker gekomen om (zoals gewoonlijk) niet al te kritisch maar wel zorgvuldig de vergaderstukken van commentaar te voorzien en, waar nodig, een paar vragen op het bestuur af te vuren. Het bestuur was niet compleet aanwezig. Dia was verhinderd en dat gold ook voor Nettie Moors. Nettie nam, net als penningmeester Hans van den Ijssel, geheel overeenkomstig de statuten na negen jaar afscheid van het bestuur. Volgens die statuten waren beiden niet herverkiesbaar meer. Na zijn toelichting op het financieel jaarverslag en de begroting voor 2018, die een andere penningmeester in de praktijk mag gaan invullen, kreeg Hans bloemen en werd hij bedankt voor het werk dat hij had verricht om de verenigingsfinanciën te beheren en het mede-organiseren van de diverse activiteiten tijdens de negen jaar dat hij bestuurslid is geweest. De geuite lof is beslist verdiend, want ook dit jaar hadden de leden van de kascontrolecommissie geen probleem binnen onze boekhouding en het kasbeheer gevonden.
De verdiende loftuitingen voor Nettie worden bewaard tot onze volgende bijeenkomst op 12 december a.s. Het zal wel even wennen worden voor de medebestuursleden en veel van onze leden. Nettie was negen jaar lang het aanspreekpunt voor de leden en velen wisten haar via de mail en de telefoon te vinden. In december komen we daar nog op terug. Dan is er inmiddels een bestuursvergadering geweest waar zowel de oude als de nieuwe bestuursleden bij aanwezig waren en waar de functies in het bestuur opnieuw zijn verdeeld. Want er zijn ook weer twee leden gevonden die de opengevallen bestuursplaatsen gaan innemen. Tijdens de vergadering werden Paul van Riet en Jos van Pelt bij acclamatie gekozen in het bestuur. In december zullen zij zich nader presenteren aan de leden. Onze voorzitter had ook deze keer geen grote problemen: de vergadering verliep zoals meestal zonder conflicten en debatten en hij kon het binnen het tijdschema afsluiten met een blik op onze activiteiten in 2018, het jaar waarin de SLBO tien jaar zal bestaan.
De lunch smaakte net als vorig jaar weer goed: soep naar keuze en lekkere broodjes met naar behoeven koffie, melk en jus d’orange. Na de lunch was er nauwelijks tijd om met elkaar te praten, want in een zaaltje werd de beamer al getest en de microfoon uitgeprobeerd. Tamar van Moolenbeek van de bibliotheek Den Haag en Ayden Dijkstra van de VOB vertelden ons gedurende een uur over de activiteiten van een netwerk binnen de huidige openbare bibliotheek waar wij niet meer geschikt voor zijn: de JBN, het Jonge Bibliothecarissen Netwerk. Deze jonge bibliothecarissen hebben als motto’s “kennis – verbinding – delen – innovatie”. Dat zijn motto’s die niet zo veel verschillen van de trefwoorden die de meesten van ons tijdens onze actieve bibliojaren bezigden, maar het werd al snel duidelijk, dat de middelen van deze jonge bibliothecarissen anno 2017 heel anders zijn dan die waarmee wij hebben getracht om onze doelen te realiseren. Het Netwerk voor jonge medewerkers in de bibliotheeksector organiseert twee keer per jaar inhoudelijke bijeenkomsten voor de aangesloten leden, is te vinden op Facebook en laat ook op het Nationaal Bibliotheek Congres van zich horen. Tijdens het verhaal van Tamar kwamen woorden en begrippen als belangrijk, vindingrijk, glansrijk, fantasierijk en kansrijk voorbij. Samengevat in “de bibliotheek maakt je rijker”. Samenwerking zoeken met andere organisaties en instellingen spreekt vanzelf, zo onderstreepte ook Ayden. Hij vertelde ook, dat de VOB, de voortzetting van het oude NBLC, Den Haag heeft verlaten en nu in Utrecht is gevestigd. Die vestiging ligt meer centraal in Nederland en zonder de veelheid aan verschillende werkzaamheden binnen het gebouw van de Koninklijke Bibliotheek is er meer rust en ruimte om met gelijkgestemden contact te hebben. Het lijkt weer leuk te worden om jong te zijn binnen de bibliotheken.
Wij ouderen stelden de bijdragen van de enthousiaste JBN-ers zeer op prijs, maar wij waren daarna toch weer bezig met het constateren dat wij allemaal weer ouder zijn geworden in het afgelopen verenigingsjaar en dat dat bij velen van ons te merken is aan onze gezondheid. Van de mogelijkheid om daarover met elkaar te praten (en natuurlijk ook over kleinkinderen en zo) werd nog ruim gebruik gemaakt. Chris maakte zijn laatste foto’s van de dag en wij vertrokken weer met auto’s of de Randstadrail. Tot december in de chocoladefabriek!
WZ.
SLBO / 28 oktober 2017
https://slbo.nl/wp/wp-content/uploads/2020/11/kopregelslbo2520-400.png00Wolter van der Zwaanhttps://slbo.nl/wp/wp-content/uploads/2020/11/kopregelslbo2520-400.pngWolter van der Zwaan2017-10-28 15:45:252020-12-04 18:40:2420171028 We waren weer in Pijnacker
20180417 De lente in Schiedam
/in nieuws /door Wolter van der ZwaanE
n weer waren we in een bibliotheek. Volgens de organisatoren van onze lente-excursie (het bestuur dus) zal er voor de volgende excursie worden uitgekeken naar een ander soort bestemming. Betaalbare suggesties zijn welkom. Maar op 17 april waren we nog gewoon in een bibliotheek. Maar wel in een bibliotheek die je best wel wat ongewoon mag noemen.
We waren in de hoofdvestiging van de bibliotheek van Schiedam. Dat gebouw heeft twee namen: korenbeurs en koopmansbeurs. Dat het een het ander niet uitsluit blijkt wel uit de geschiedenis van deze stad die lange tijd dreef op de jenever. Niet letterlijk evenwel want de bazen van de stokers waren goede en vooral nuchtere zakenlui. Dat de werkers in de jeneverstokerijen regelmatig van hun product moesten proeven spreekt vanzelf want hoe kan je anders de kwaliteit testen? De plek waar de korenbeurs staat was traditioneel een open marktplein en vormde een van de centra van de stad. De korenbeurs heeft na de commerciële tijd enkele andere bestemmingen gehad maar werd, zoals directeur Theo Schilthuisen in zijn welkomstwoord zei, een paar jaar geleden “teruggegeven aan de stad”. Directeur Schilthuisen vertelde in zijn inleiding ook waar hij gewerkt had voor hij directeur van een bibliotheek werd. Een van zijn vroegere werkgevers bracht bij een paar oud-NBLC-ers en vooral bij hen die nog hadden gewerkt bij Biblion BV herinneringen boven aan een onzekere tijd.
Het was de firma AND die ook een paar jaar eigenaar is geweest van Biblion BV voordat de NBD zich erover ontfermde. Bij aankomst hadden wij ontdekt, dat er van de stijlvolle gevel van het gebouw zoals die bij het artikel op deze site was afgebeeld, niets te zien was. Het was alsof kunstenaar Christo langs was geweest. De hele gevel was verpakt in witte lappen. De buitenkant van het gebouw wordt gerestaureerd. Daarbij bleek tot verrassing van iedereen het fraaie gebeeldhouwde fronton niet gebeeldhouwd te zijn. Het is van hout. Dit was een van de zaken die ons werd verteld door bibliothecaris Jan van Bergen en Henegouwen, die op vlotte en humorvolle wijze ons de geschiedenis van Schiedam en van het bibliotheekgebouw uit de doeken deed. Jan was in 2013 de Beste Bibliothecaris van Nederland en uit zijn verhaal over de Schiedamse bibliotheekpraktijk bleek dat dat beslist verdiend was. Ondernemingszin, originaliteit en het reageren op suggesties en commentaar van de leden hebben als resultaat gehad dat de bibliotheek niet voor iedereen is, maar van iedereen. Vorig jaar werd de bibliotheek tweede in de verkiezing van Beste Bibliotheek van Nederland. Hoewel de eerste plaats en de daarbij behorende NBD Biblion Award (!) naar Den Helder ging was men best tevreden met het resultaat. Heel bijzonder is de nu overdekte binnenplaats van het gebouw dat met behulp van planten uit Indonesië is herschapen in een tuinzaal waar het voor iedereen goed toeven is. Deze tuinzaal leverde de bibliotheek de eretitel “meest groene bibliotheek van Nederland” op. We keken er rond, verbaasden ons over de vele visuele facetten van een kijkdoos met spiegels die in de ruimte opgesteld stond (het Droste-effect wordt er vele malen in overtroffen) en gingen vervolgens in een rustig tempo door de oude binnenstad van Schiedam op weg naar het restaurant De Watertuin. De meesten deden dat te voet en dat was best interessant. Bovendien was het weer uitstekend zoals gebruikelijk is bij onze lente-excursies.
De Watertuin bleek een groot en vrij druk etablissement te zijn waar je van alles kan eten: van Indonesische wokproducten tot sushi en hamburgers. Er was genoeg en het was in het algemeen van uitstekende kwaliteit. Tussen de happen door was er weer ruimte om herinneringen op te halen, de kleinkinderen ter sprake te brengen om van de gezondheid maar te zwijgen (wat niet gebeurde). Goed gevuld gingen de veertig deelnemers aan deze lente-excursie weer op huis aan. Sommigen met eigen vervoer, maar de meesten met de bus en de trein. Ik ben nu al benieuwd waar we volgend jaar naar toe worden gestuurd. W.Z.
20171212 De reis ernaartoe is ook boeiend; Winterlunch in Gouda
/in nieuws /door Wolter van der ZwaanVolgens afspraak meldde onze secretaris Gerard van Dijk op vrijdag 8 december aan de chef van het restaurant Kruim in de Chocoladefabriek in Gouda dat wij op dinsdag 12 december 2017 met 61 personen deel zouden gaan nemen aan de door hem geserveerde lunch. Die melding was noodzakelijk omdat het restaurant voor onze groep een paar etens- en drinkwaren moest inkopen die men normaal niet op de spijskaart heeft staan. Voor onze nieuw aangetreden secretaris was het voeren van de eindorganisatie van een van de SLBO-bijeenkomsten ook nieuw, maar hij verwachtte geen moeilijkheden omdat een paar van onze bestuursleden al ruime ervaring hadden opgedaan bij eerdere evenementen. Zo stond in mijn agenda, dat ik om 10.00 uur in Gouda moest zijn om te assisteren bij de ontvangst van de leden.
Het eindpunt van de excursie was, zoals te verwachten viel, het restaurant Kruim, waar het behoorlijk druk was. Er waren twee lange tafels voor ons ingericht, maar doordat er zo veel van ons niet waren werd een van die tafels ingekort. We kregen soep, bijzondere broodjes, veel beleg, melk, karnemelk, sinaasappelsap en nog meer lekkere zaken. Het was allemaal goed verzorgd en bijzonder wensen konden zonder veel moeite ingewilligd worden. Nettie gaf een resumé van haar loopbaan als “moeder” van de SLBO en zij kreeg de grote bos bloemen die zij was misgelopen bij onze jaarvergadering en natuurlijk het dankbare applaus van de aanwezige SLBO-ers. Om kwart over 3 wenste voorzitter Arie ons allemaal prettige kerstdagen en een voorspoedig en vooral gezond 2018 en konden we ons op de terugweg begeven, in de overtuiging dat ook een persoonlijk bezoek aan de Chocoladefabriek de moeite waard zal zijn.
Doordat er nog steeds geen treinen reden tussen Gouda en Woerden was de spoorweghuishouding er een van improvisatie en onduidelijkheid. Na enig zoeken bleek de sprinter die klaar stond met het opschrift ‘s-Hertogenbosch de trein te zijn die we moesten hebben wanneer we naar Den Haag wilden reizen. Het was een sprinter die nu heen en weer reed tussen Den Haag en Gouda, maar die nog steeds van plan was om door te reizen naar Den Bosch. Regelmatig kregen we te horen en op de schermen in de trein te zien dat de treinautomaat dacht dat we in de richting van Utrecht bewogen, terwijl we echt de andere kant opreden. Na de mededeling dat we in Utrecht Overvecht aangekomen waren stapten we uit in de wetenschap, dat het echt Den Haag Centraal was waar we terecht gekomen waren. Ook de weg terug was deze keer boeiend.
WZ.-
20171028 We waren weer in Pijnacker
/in nieuws /door Wolter van der ZwaanPrecies een jaar na de vorige algemene jaarvergadering van onze vereniging waren we op de zelfde plaats als toen: in het pannenkoekenhuis De Soete Suikerbol in Pijnacker. Net als een jaar geleden kwamen de leden bijeen voor de algemene jaarvergadering van onze vereniging. Het was dit jaar wat drukker en rumoeriger in het pannenkoekenhuis omdat 11 oktober deze keer op een woensdag viel en de vrije middag voor een groepje schoolkinderen pannenkoeken eten betekende. Van de vereniging SLBO waren 44 leden naar Pijnacker gekomen om (zoals gewoonlijk) niet al te kritisch maar wel zorgvuldig de vergaderstukken van commentaar te voorzien en, waar nodig, een paar vragen op het bestuur af te vuren. Het bestuur was niet compleet aanwezig. Dia was verhinderd en dat gold ook voor Nettie Moors. Nettie nam, net als penningmeester Hans van den Ijssel, geheel overeenkomstig de statuten na negen jaar afscheid van het bestuur. Volgens die statuten waren beiden niet herverkiesbaar meer. Na zijn toelichting op het financieel jaarverslag en de begroting voor 2018, die een andere penningmeester in de praktijk mag gaan invullen, kreeg Hans bloemen en werd hij bedankt voor het werk dat hij had verricht om de verenigingsfinanciën te beheren en het mede-organiseren van de diverse activiteiten tijdens de negen jaar dat hij bestuurslid is geweest. De geuite lof is beslist verdiend, want ook dit jaar hadden de leden van de kascontrolecommissie geen probleem binnen onze boekhouding en het kasbeheer gevonden.
De verdiende loftuitingen voor Nettie worden bewaard tot onze volgende bijeenkomst op 12 december a.s. Het zal wel even wennen worden voor de medebestuursleden en veel van onze leden. Nettie was negen jaar lang het aanspreekpunt voor de leden en velen wisten haar via de mail en de telefoon te vinden. In december komen we daar nog op terug. Dan is er inmiddels een bestuursvergadering geweest waar zowel de oude als de nieuwe bestuursleden bij aanwezig waren en waar de functies in het bestuur opnieuw zijn verdeeld. Want er zijn ook weer twee leden gevonden die de opengevallen bestuursplaatsen gaan innemen. Tijdens de vergadering werden Paul van Riet en Jos van Pelt bij acclamatie gekozen in het bestuur. In december zullen zij zich nader presenteren aan de leden. Onze voorzitter had ook deze keer geen grote problemen: de vergadering verliep zoals meestal zonder conflicten en debatten en hij kon het binnen het tijdschema afsluiten met een blik op onze activiteiten in 2018, het jaar waarin de SLBO tien jaar zal bestaan.
De lunch smaakte net als vorig jaar weer goed: soep naar keuze en lekkere broodjes met naar behoeven koffie, melk en jus d’orange. Na de lunch was er nauwelijks tijd om met elkaar te praten, want in een zaaltje werd de beamer al getest en de microfoon uitgeprobeerd. Tamar van Moolenbeek van de bibliotheek Den Haag en Ayden Dijkstra van de VOB vertelden ons gedurende een uur over de activiteiten van een netwerk binnen de huidige openbare bibliotheek waar wij niet meer geschikt voor zijn: de JBN, het Jonge Bibliothecarissen Netwerk. Deze jonge bibliothecarissen hebben als motto’s “kennis – verbinding – delen – innovatie”. Dat zijn motto’s die niet zo veel verschillen van de trefwoorden die de meesten van ons tijdens onze actieve bibliojaren bezigden, maar het werd al snel duidelijk, dat de middelen van deze jonge bibliothecarissen anno 2017 heel anders zijn dan die waarmee wij hebben getracht om onze doelen te realiseren. Het Netwerk voor jonge medewerkers in de bibliotheeksector organiseert twee keer per jaar inhoudelijke bijeenkomsten voor de aangesloten leden, is te vinden op Facebook en laat ook op het Nationaal Bibliotheek Congres van zich horen. Tijdens het verhaal van Tamar kwamen woorden en begrippen als belangrijk, vindingrijk, glansrijk, fantasierijk en kansrijk voorbij. Samengevat in “de bibliotheek maakt je rijker”. Samenwerking zoeken met andere organisaties en instellingen spreekt vanzelf, zo onderstreepte ook Ayden. Hij vertelde ook, dat de VOB, de voortzetting van het oude NBLC, Den Haag heeft verlaten en nu in Utrecht is gevestigd. Die vestiging ligt meer centraal in Nederland en zonder de veelheid aan verschillende werkzaamheden binnen het gebouw van de Koninklijke Bibliotheek is er meer rust en ruimte om met gelijkgestemden contact te hebben. Het lijkt weer leuk te worden om jong te zijn binnen de bibliotheken.
Wij ouderen stelden de bijdragen van de enthousiaste JBN-ers zeer op prijs, maar wij waren daarna toch weer bezig met het constateren dat wij allemaal weer ouder zijn geworden in het afgelopen verenigingsjaar en dat dat bij velen van ons te merken is aan onze gezondheid. Van de mogelijkheid om daarover met elkaar te praten (en natuurlijk ook over kleinkinderen en zo) werd nog ruim gebruik gemaakt. Chris maakte zijn laatste foto’s van de dag en wij vertrokken weer met auto’s of de Randstadrail. Tot december in de chocoladefabriek!
WZ.
SLBO / 28 oktober 2017