Archief voor categorie: nieuws

Op deze mooie maar wel wat koele dinsdag hadden vijftig leden van de vereniging en vier begeleiders de weg naar de Soete Suikerbol in Pijnacker weten te vinden. De leden met een jeugdbibliotheekverleden vonden zich vanzelfsprekend meteen thuis in deze herinnering aan W.G. van der Hulst, maar ook de overige leden voelden zich welkom in dit rustiek ingerichte pannenkoekenrestaurant waar ook (zo bleek uit het bord bij de ingang) andere etenswaren gereserveerd worden. Wij kwamen natuurlijk voor die andere etenswaren. Het bescheiden soepje smaakte goed, de broodjes waren smakelijk (en er waren er meer dan genoeg) en de koffie. thee, melk, karnemelk en jus werden door het vriendelijke personeel in de juiste koppen en glazen geschonken. Tussendoor was er natuurlijk weer gelegenheid om elkaar op de hoogte te brengen van het wel en wee van de laatste maanden en de gebeurtenissen met kleinkinderen en andere familieleden.

Maar dit was geen pure gezelligheidsbijeenkomst, maar onze jaarlijkse algemene ledenvergadering. Men had de vergaderstukken ontvangen per mail of per post en voorzitter Arie Versloot opende de vergadering bijna op het voorziene uur van kwart over twee. Nu zou een onbekende mogelijk verwachten dat de spanning te snijden zou zijn, maar de SLBO-leden weten wel beter. Meestal gaat het bij onze vergaderingen om hamerstukken die door de voorzitter en de overige bestuursleden in een hoog tempo worden behandeld. Enige tijd nam de informatie van de penningmeester over het krimpen van de bijdrage van NBD Biblion. De verandering in de economische positie van NBD Biblion uit zich o.a. in het afschaffen van het kerstpakket en dat geldt ook voor het pakket (bon en krans) dat aan onze leden werd gegeven. Veel meer over het wel en wee van onze vroegere werkgever vernamen wij later van de gastspreker van deze bijeenkomst, René Leermakers. Het andere agendapunt dat enige tijd in beslag nam was het statutair aftreden van twee bestuursleden en het kiezen van twee opvolgers. Voor de eerste keer traden twee van onze bestuursleden van het eerste uur af: Mieke van den Besselaar en Aad Blom. Volgens de statuten waren zij niet herkiesbaar. Er hadden zich drie kandidaten voor het bestuur gemeld. Een van hen, Paul van Riet, had aangegeven dat hij in zo’n geval zijn kandidatuur best wilde opschuiven naar 2017. Zonder afkeurende geluiden werden dus Rian van der Sande en Gerard van Dijk bij stilzwijgende acclamatie benoemd in het bestuur. Zij zullen hun bestuurlijke werkzaamheden aanvangen bij de eerstvolgende bestuursvergadering op 31 oktober. Daarna werd er nog gesproken over de komende winterlunch die ook wel kerstlunch wordt genoemd, waarbij duidelijk werd dat dit jaar deze lunch noch in de winter noch in de kerstperiode zal georganiseerd worden, maar al op 1 december. De voorzitter, die de gastspreker al achter in de zaal had gesignaleerd, sloot de vergadering op het voorziene uur. Zonder hamer deze keer want die had niemand meegenomen.

Gastspreker René Leermakers, die sinds augustus 2015 directeur is van NBD Biblion, moest zich eerst bezig houden met een probleem dat bij alle sprekers die zich visueel willen ondersteunen bekend is: de meegenomen laptop is nooit direct compatibel met de aanwezige beamer. Maar met hulp van Chris Duijndam en de kok/alleskunner van de Soete Suikerbol paste het na tien minuten perfect. In een duidelijk en helder betoog voerde de spreker ons langs de problemen die hij tegen was gekomen, de vele (meestal negatieve) invloeden van buiten maar vooral met de gekozen oplossingen waarin de suggesties van de werknemers duidelijk serieus worden genomen. Het werd ons duidelijk, dat NBD Biblion nieuwe richtingen inslaat in een ander tempo dan voorheen en met een hedendaagse markt- en klantgerichte aanpak. Dat heeft helaas ook banen gekost al is op het internet duidelijk te vinden dat er voor nieuwe functies ook nieuwe mensen gezocht worden. Na de beantwoording van vele vragen bleef er bij een deel van de aanwezigen wel de verzuchting over “blij dat ik met pensioen ben”. In ieder geval waren wij weer helemaal bijgepraat over wat er allemaal bij de vroegere werkgever aan de hand is.

Traditioneel werd de bijeenkomst afgesloten met een drankje en nog veel gepraat. Het was al ver na vijf uur toen de laatste SLBO-ers de Soete Suikerbol verlieten om zich in het spitsuur verkeer te begeven. En ook daar hebben de meesten van ons tegenwoordig geen last meer van.

W.-
SLBO / 15 oktober 2016

Het paard van Sinterklaas was met zijn vaste berijder nauwelijks het land uit of op 8 december keken zo’n 22 SLBO-leden naar een paar honderd zeepaardjes en zeeveulens. Het was de kleinste van de twee groepen SLBO-ers die op deze dag in de buurt van het Scheveningse strand het cultuurgedeelte van de jaarlijkse kerstlunch kwamen genieten. De zeepaardjes waren te zien in Sea Life net als piranha’s, bont gekleurde tropische vissen, roggen, otters, pinguïns en kwallen, veel kwallen. Flitslicht is verboden binnen de muren van het zee museum want daar raken de vaste bewoners door in de stress en dat is iets dat menig bekende Nederlander bekend zal voorkomen. De grootste groep oud-collega’s was een paar honderd meter verder aan het kijken naar namaakskeletten, stevige paarden en beelden van gips en beton. Zij waren te gast in het museum Beelden aan Zee. Daar mocht wel geflitst worden en dat deed Chris dan ook met het van hem bekende enthousiasme.

Tegen één uur kwamen beide groepen samen in het Badhotel. Daar waren ook al wat SLBO-leden aanwezig die op deze stralende decembermorgen geen cultuur hadden opgesnoven. In totaal genoten 77 leden en 10 begeleiders van de in het hotel geserveerde lunch. 6 leden namen voor de eerste keer deel aan een SLBO-activiteit. Het aantal van 87 deelnemers aan een SLBO-activiteit was wel een record. Er werd gegeten en gepraat (soms met volle mond). De gespreksonderwerpen waren niet anders dan bij de vorige bijeenkomsten van de SLBO: voornamelijk kleinkinderen en gezondheid. De lunch smaakte gewoon goed en rond half drie vertrok iedereen weer, de leden voorzien van de traditionele kerstkrans uit Leidschendam. Het weer was inmiddels wel veranderd. De regen kwam in zware bui vorm horizontaal voorbij. Dat hoort ook zo wanneer je vlak bij het strand bent.

SLBO / 17 december 2015

Onze vereniging is een ridder rijker. Op 24 april werd ons lid en oud-collega Lourina de Voogd koninklijk onderscheiden. Zij is nu ridder in de Orde van Oranje Nassau. Lourina heeft zich vele jaren met grote overtuiging en kracht ingezet voor de integratie van nieuwkomers en voor het wegwerken van hun taalachterstand, met nog bijzondere aandacht voor de positie van de vrouwen in deze groepen waarvoor de kansen nog aanmerkelijk anders zijn. Haar inzet voor met name deze groep was groot en vond voor een belangrijk deel óók als nevenactiviteit (dus buiten werktijd) plaats. Dat laatste vooral in haar eigen woonplaats Utrecht, waar zij betrokken was bij diverse projecten gericht op vrouwen en hun participatie in de samenleving.

Tijdens haar laatste werkzame jaren heeft Lourina zich sterk gemaakt voor de laaggeletterden, om te voorkomen dat deze groep tussen wal en schip zou vallen. Deze activiteit richt zich onder de naam Leven Lang Leren op alle volwassenen van 16-88 jaar en waarborgt de leerfunctie van openbare bibliotheken. Leven Lang Leren focust op de aanpak van laaggeletterdheid. Momenteel zijn er in Nederland 1,5 miljoen laaggeletterden, waarvan 1 miljoen autochtone en 500.000 allochtone burgers. De laaggeletterde groep bestaat vooral uit laagopgeleide volwassenen (vrouwen, werklozen en ouderen) en inburgeraars.

Tenslotte heeft Lourina zich sterk gemaakt voor toepassingen en werkwijzen die de basisvaardigheden van volwassenen kunnen vergroten. Naast lezen en rekenen gaat het hierbij ook over digitale basisvaardigheden die in onze samenleving essentieel zijn om in de maatschappij te kunnen participeren.

SLBO / 28 mei 2015

Bijna 80 deelnemers aan de winterlunch 2014 van de SLBO verzamelden zich op dinsdag 9 december rond 11 uur voor de hekken van het Vredespaleis in Den Haag. Nog buiten de hekken maakte Chris Duijndam zijn eerste foto’s. Het waren ook zijn laatste want tot Chris’s frustratie mocht er noch in de tuin noch in het paleis gefotografeerd worden. Een voor een werden onze leden bekeken door de strenge poortwachters, lieten hun identiteitsbewijs zien en passeerden de metaaldetectiepoortjes. De meesten moesten twee keer door de poortjes, want je vergeet gauw, dat er nog sleutels in je jaszak zitten of dat jouw broek op je heupen blijft zitten door een riem met een metalen gesp. Na een korte wandeling door de voortuin, waar net de kerstboom werd opgetuigd, werd de trap naar de ingang van het paleis beklommen. Binnen het paleis werd de garderobe gevonden en kon men in de hal een kopje koffie drinken en aan een speciaal vredespaleiskoekje knabbelen.

De organisatoren ontdekten ondertussen wie de ontbrekende 80e deelnemer was. Frans v.d. Berg stond weliswaar niet op de deelnemerslijst, maar die was tijdens zijn ontbijt nog opgebeld met de mededeling dat hij als de nr. 1 van de wachtlijst, wanneer hij vlug zou voortmaken, nog mee zou mogen doen als 80e deelnemer omdat er op het laatste moment nog een andere deelnemer was afgevallen. Om even over 11 had Frans zich nog een beetje buiten adem bij de deelnemers gevoegd. Maar de organisatoren hadden nog een naamkaartje over. En wat voor een naamkaartje: Bart Dingemans. Bart was de jurist van het NBLC en van de WOB en juist hij zou een bezoek aan het juridische walhalla toch niet aan zich voorbij laten gaan? Maar Bart woont in de Betuwe en er waren een paar vertragingen op het spoor, dus namen de organisatoren aan dat Bart nog wel op zou duiken.

Tegen twaalf uur nodigde de directeur-bibliothecaris van het Vredespaleis, Jeroen Vervliet, ons uit om hem te volgen naar de oude bibliotheek. Dat was een sfeervolle ruimte waar iedere oud-bibliotheekmedewerker zich meteen thuis kon voelen. Jeroen Vervliet bleek een uitstekende spreker te zijn. Enthousiast en humorvol vertelde hij over de geschiedenis van de bibliotheek binnen het ruime kader van het Vredespaleis. Daarna nam hij ons mee naar de nieuwe bibliotheek: een moderne uitbouw waar meer dan een miljoen boeken over juridische onderwerpen staan en waar op het moment dat wij er waren zeken vijftig studenten bezig waren met het bestuderen van een fragment van die boekenschat.

De directeur-bibliothecaris leverde ons af bij het Refectorium. Die deftige naam stond voor de lunchruimte op de beneden verdieping van het gebouw. We kregen soep en broodjes. Chris Duijndam was inmiddels van de schrik bekomen en hij vond het best wel eens aardig om te kunnen eten zonder iedereen te hoeven fotograferen. De organisatoren moesten constateren, dat twee nog niet eerder gesignaleerde deelnemers zich bij de etenden hadden geschaard. Die deelnemers komen vrijwel altijd te laat dus daar had men zich geen zorgen over gemaakt, maar waar bleef Bart? Ook toen de grote groep werd opgedeeld in groepjes van ongeveer 20 voor de rondleiding was Bart er nog niet. De rondleiding bracht de deelnemers langs de enorme en zware siervaas die de initiatiefnemer voor de vredesconferenties, tsaar Nicolaas II, had geschonken. Later zagen we ook nog zijn portret in de kleine rechtszaal. Tijdens onze wandeling rondom de binnentuin kwamen we langs borstbeelden, andere beelden, wandschilderingen en meer bric-à-brac met een historische betekenis. Tenslotte mochten we gaan zitten op de stoelen in de grote rechtszaal waar de wijze rechters hun adviezen geven en hun uitspraken doen in de geschillen tussen landen.

Het laatste onderdeel van onze decemberlunch was weer traditioneel: de uitreiking van de kerstkrans en van een cadeaubon van NBD Biblion. De niet aanwezige leden hebben die bon per post toegezonden gekregen. Bij die laatsten was ook Bart Dingemans. We hebben Bart die dinsdag niet gezien in het Vredespaleis. Toch was Bart er wel. Op woensdag 10 december even voor 11 uur meldde Bart zich bij de poortwachters van het paleis. Hij vroeg zich wel af waar de andere 79 deelnemers aan de decemberlunch waren. De poortwachters maakten Bart duidelijk, dat die al een dag eerder door de veiligheidssluis waren gegaan. Bart ontdekte, dat hij het verkeerd in zijn agenda had gezet. Maar misschien had dat wel te maken met een onbewuste schroom. Laten we het maar (juris)prudentie noemen.
WZ.-

SLBO / 14 januari 2015

Om 10 over 10 vertrok op woensdag 16 april de grijze bus van Brouwers Tours van het parkeerterrein bij Leidsenhage. In een straf tempo ging het daarna richting Deventer, de stad die zich afficheert met “Het Deventer van nu is een dynamische stad, met een sterk historisch fundament en omsloten door landelijk gebied.” Van dat landelijk gebied hebben we niets gezien, maar de historie en de dynamiek zijn wij op onze 6e voorjaarsexcursie van de SLBO wel tegengekomen. Omdat de Brink verboden is voor autoverkeer moesten de 47 inzittenden van de bus een klein stukje lopen van de Welle door de Melksterstraat en de Polstraat naar de ingang van de openbare bibliotheek. Daar stond niet alleen bibliotheekdirecteur Jos Debeij in de zon op ons te wachten, maar ook zeven leden/medereizigers die op eigen gelegenheid naar Deventer waren gekomen en het echtpaar Oh dat niet had hoeven reizen omdat ze in Deventer wonen. Het was Yan Oh die het bestuur vorig jaar had gewezen op de vele mooie zaken die Deventer ons te bieden had. Yan liet het niet bij de adviezen, hij werkte er zowel in de voorbereiding als tijdens ons verblijf hard aan mee om ons verblijf in zijn woonplaats uiterst plezierig te maken. Voor wij ons gesnak naar koffie konden bevredigen voerde Yan ons naar een strategische plek op de Brink zodat er door een beroepsfotografe op een huishoudtrap een echte groepsfoto van ons gemaakt kon worden. Dat werkte goed: de koffie smaakte daarna nog veel beter.
Die koffie dronken wij in een ruimte aan de achterkant van de bibliotheek. We kregen er echte Deventer koek bij. Bibliotheekdirecteur Debeij vertelde ons in hoog tempo over de geschiedenis , de activiteiten, de presentatie en de toekomst van zijn bedrijf. Extra aandacht schonk hij aan een gedicht dat Annie M.G. Schmidt in 1964 voor de bibliotheek had geschreven. De tekst was in 1964 iets te pittig en te modern voor de toenmalige directie en bestuur. Er verscheen een op een paar punten bewerkte tekst. In het jubileumjaar 1991 van de bibliotheek verscheen de oorspronkelijke tekst alsnog. Wij kregen allemaal een fraaie afdruk van beide versies om thuis nog eens goed na te lezen. De lunch in de bibliotheek smaakte prima en daarna was het tijd om de bibliotheek goed te bekijken. Het gebouw was aanzienlijk lichter geworden dan ik mij herinnerde (ik was er tien jaar al niet meer geweest). Bijzonder waren het kleine filmtheater en de in de bibliotheek aanwezige studio van de lokale omroep waardoor elk bibliotheeknieuwtje meteen in de hele stad bekend wordt. Om half drie stonden we weer op de Brink om over te steken naar twee vlak bij elkaar gelegen kleine musea. In het Speelgoedmuseum kregen we een korte voorstelling met een echte antieke toverlantaarn en konden we een leuke collectie bekijken waarbij nogal wat collega’s zich lieten ontvallen dat ze bepaalde museumstukken uit hun eigen jonge jaren herkenden. De rondleidster in het historisch museum bleek een gepensioneerde werkneemster te zijn van de openbare bibliotheek. Zij vertelde van alles over de stad en ook over het museumgebouw. Om 5 uur gingen de museumbezoekers, de terraszitters en de enkele winkelbezoekers weer de bus in om uitgewuifd door de Oh’s en Jos Debeij op weg te gaan naar Gasterij De Klaveet in Achterveld.

Dat Achterveld stelt niet zoveel voor zoals wij ontdekten toen de bus op zoek naar het restaurant een ruime ronde door het dorp maakte. Mij viel een bord op met de tekst “Vlaaien meppen”. Gelukkig stond de betekenis er onder: golfen bij de boer. We kwamen keurig op tijd bij de Gasterij aan, kregen een drankje vooraf gevolgd door de soep van de dag, varkensoester met jus, drie soorten aardappelen, twee soorten groente, gemengde salade, appelmoes en ijs toe. Iedereen at er lekker van, ook de leden met dieetwensen. Daarna werd er weer veel gepraat zodat we drie kwartier na het voorziene vertrekuur vertrokken naar Leidschendam. Daar waren we tegen half tien. Voor we de bus uitgingen kregen we nog wel allemaal een boekje over de geschiedenis van een zeep- en snoepfabriek uit Deventer: een cadeautje van Yan Oh. En toen vertrokken we weer naar huis. Het was weer leuk geweest en de meteorologische traditie was in stand gehouden: ook nu was het weer weer perfect.

In het fotoalbum staan weer veel foto’s van deze voorjaarsexcursie

Wilt u de Powerpoint presentatie downloaden (37mb), Klik dan hier.

Groepsfoto
De groepsfoto die in Deventer werd gemaakt kun je hieronder bekijken en downloaden.

Wilt u de Groepsfoto downloaden (1,7 mb), Klik dan hier